Bouwmanager Jos Brouwer met een hart voor techniek en vrijwilligerswerk

In de serie Leden In Beeld gaan we in gesprek met ons veelzijdige netwerk. Vandaag spreken we Jos Brouwer, aangesloten bij VGME sinds 2006.

Op de basisschool wist Jos Brouwer (61) al dat hij later iets met techniek wilde doen. Altijd was hij aan het knutselen en dingen uit elkaar aan het halen om ze vervolgens weer in elkaar te zetten, puur om te begrijpen hoe ze werkten. "Alles wat ik op straat zag liggen, sleepte ik mee naar huis en probeerde ik te repareren. Het begon met kleine apparaten, en later ging ik over op fietsen, brommers en auto's. Techniek heeft me altijd geboeid en uiteindelijk ben ik in de bouwtechniek beland," vertelt hij. Ruim 35 jaar geleden kwam hij terecht bij bouwmanagementbureau bbn adviseurs, waar hij verschillende rollen vervulde en inmiddels de langstzittende medewerker is.

Passie voor techniek
Vanwege zijn liefde voor techniek was Jos vastbesloten om naar de lts te gaan, maar zijn ouders waren niet meteen overtuigd. "Niemand in onze familie had iets met techniek. Mijn vader was kruidenier en later koster in de kerk. Ze zagen het niet zo zitten," zegt hij. Uiteindelijk gaven ze toe en ging hij naar de lts. Daarna volgde hij de mts, maar zijn vader vond dat het tijd was om te gaan werken en kostgeld te betalen. "In die tijd was het heel gebruikelijk om kostgeld aan je ouders te geven. Ik vond een baan bij een woningcorporatie in Soest en begon in de avonduren aan de hts. Hoewel ik graag met mijn handen werkte, wilde ik ook projecten leiden. En daarvoor had ik meer nodig dan een praktijkgerichte opleiding," licht Jos toe.

“Alles wat ik op straat zag liggen, sleepte ik mee naar huis en probeerde ik te repareren.”

Carrière bij bbn adviseurs
Tijdens zijn hts-periode ontmoette Jos twee studiegenoten die bij bbn adviseurs werkten, waardoor hij in contact kwam met de organisatie. Hij vertelt: "Toen ik eind jaren 80 bij bbn solliciteerde, was er meteen een klik. Ze waren bezig met indrukwekkende projecten, niet alleen op het gebied van woningbouw, maar ook grote kantoren, parkeergarages, theaters en schoolgebouwen. Dat sprak me aan." Hij kreeg de kans om er als bouwkundig opzichter aan de slag te gaan en werd toegewezen aan het Byzantium, een nieuwbouwproject in Amsterdam-West, dat er nog steeds staat. "Het was nogal een overgang," zegt hij, "ik kwam als jonge knul uit de sociale woningbouw en was plotseling betrokken bij zo'n groot project, met luxe woningen, kantoren, parkeergarages en winkels. Het was toen een van de duurste ontwikkelprojecten in Amsterdam. Dat maakte wel indruk op me.”

Nieuwe afdeling
Na een aantal jaar als bouwkundig opzichter te hebben gewerkt, werd Jos projectmanager. Maar al snel besefte hij dat nieuwbouw niet helemaal zijn ding was. Zoals hij zelf beschrijft: "Ik werk het liefst met bestaande structuren in plaats van ze vanaf de grond op te bouwen." Aangezien bbn destijds alleen gericht was op nieuwbouw, bracht Jos het idee naar voren om een afdeling voor renovatie, restauratie en onderhoud op te zetten. De directeur van bbn stemde hiermee in. Zo werd Jos op 27-jarige leeftijd hoofd van die afdeling, later omgedoopt tot vastgoedmanagement. Hij begon zonder werk, klanten of collega's. "Er was niets, de hele afdeling moest vanaf nul worden opgezet. Dus ging ik de boer op." Zijn eerste opdracht was het onderhoud van een bejaardentehuis, en van daaruit nam het aantal opdrachten snel toe. Binnen enkele jaren beheerden ze een indrukwekkend portfolio, met onder andere 150 winkelcentra, vele kantoorgebouwen, Holland Casino en het MECC Maastricht. "Het groeide in rap tempo. We deden niet alleen het technisch beheer voor onze klanten, maar ook onderhoud, renovaties, verbouwingen en verduurzaming. Ik merkte dat wanneer je als beheerder je werk goed doet, je een van de eersten bent die op de hoogte wordt gebracht als er iets moet gebeuren met een pand. Dat leverde ons flink wat klussen op," vertelt hij.

“Ik begon zonder werk, klanten of collega’s. Dus ging ik de boer op.”

Roulatiemodel voor bureauleiding
Jos leidde de afdeling die hij zelf oprichtte 27 jaar lang en zat ook in de bureauleiding van bbn, samen met de directie en andere afdelingshoofden. Het viel op dat veel collega’s in de bureauleiding al lange tijd dezelfde positie hadden. Jos legt uit: "Bij bbn waren er veel mensen die al jaren op een vaste plek zaten, zowel afdelingshoofden als directieleden. Langdurige stabiliteit heeft zijn voordelen, maar het kan ook belemmerend zijn. Je kunt vast komen te zitten in je rol en denkpatronen en de ambities van andere collega's in de weg staan."

Acht jaar geleden besloot de organisatie dat het tijd was voor verandering en nam een gedurfde stap: "We hebben toen besloten dat niemand in de bureauleiding langer dan vijf jaar op dezelfde positie blijft. Dat geeft nieuwe energie en kansen voor jongere talenten." En hoewel het op persoonlijk vlak lastig kan zijn om van rol te veranderen, ziet Jos het grotere plaatje: "Het is goed om ruimte te maken voor nieuw bloed en frisse ideeën. Dit roulatiemodel werkt gewoon. Het pakt goed uit voor ons bedrijf en ik zou het elke organisatie aanraden."

Als gevolg van het nieuwe organisatiebeleid wisselde Jos drie jaar geleden van functie. De rol van afdelingshoofd is door een jongere collega overgenomen, iemand die het volgens Jos goed en vernieuwend aanpakt. Hij vult aan: "In het begin was het even wennen, het was alsof ik een stap terug deed. Maar dat is eigenlijk helemaal niet het geval. Nu voelt het juist goed aan en geniet ik ervan. Ik ben volledig met de inhoud van mijn vak bezig en besteed minder tijd aan bijvoorbeeld acquisitie of personeelszaken. Ik kan me richten op opdrachten waar ik enthousiast van word, zoals renovatie- en restauratieprojecten, wat mijn favoriete vakgebied is. Projecten leiden op de inhoud is nu mijn kernactiviteit en dat vind ik ontzettend leuk."

“Het is goed om ruimte te maken voor nieuw bloed en frisse ideeën.”

Jobhoppen binnen hetzelfde bedrijf
Momenteel werkt Jos aan het verduurzamen van een creatief verzamelgebouw in Amsterdam. Hij legt uit: "Het project was oorspronkelijk gepland voor een half jaar, maar we zijn nu al 3,5 jaar bezig en het zal nog 2,5 jaar doorgaan." Na overleg met de opdrachtgever werd besloten om de scope uit te breiden. "In plaats van alleen 100 oude cv-ketels te vervangen, heb ik voorgesteld om het gebouw volledig te verduurzamen. Dit vergde wat overtuigingskracht, maar nu pakken we het serieus aan. We verwijderen alle oude cv-ketels en sluiten aan op het stadswarmtenet. Daarnaast isoleren we de gevels en installeren we een duurzame klimaatinstallatie. Ook komt er een groen dak en krijgt ecologie de nodige aandacht. Het voelt goed om zo een kleine bijdrage te leveren aan een beter klimaat en te werken aan een pand dat toekomstbestendig is, zowel voor de opdrachtgever als voor de gebruikers. Ik ben blij dat ik de opdrachtgever hierin mee heb kunnen krijgen. Dit zijn mooie projecten waar ik trots op ben.”

Op de vraag of Jos wel eens heeft overwogen om ergens anders dan bij bbn te werken, antwoordt hij lachend: "Met mijn 35-jarig dienstverband ben ik inderdaad een oude rot. Mensen zeggen wel eens verbaasd: 'Wow, werk jij daar al zo lang?' Maar voor mij voelt het alsof ik een jobhopper ben binnen dezelfde organisatie. Telkens krijg ik een kijkje in de keuken van een andere opdrachtgever. bbn is mijn thuisbasis, maar ik werk altijd aan verschillende projecten. Het voelt niet als één lange baan, dat is fijn."

Duurzame werkwijze
De rol van duurzaamheid binnen bbn is de laatste jaren veranderd: "Het vormt de kern van alles wat we doen. Vroeger waren duurzame oplossingen een sluitpost in de bouw en ontwikkeling, een afterthought. Maar tegenwoordig is het onze werkwijze, van begin tot eind," legt Jos uit. Hij voegt toe: "Het woord duurzaamheid hoor je tegenwoordig overal en ik hoop dat dit over een paar jaar verdwijnt, omdat duurzaam dan gewoon de norm is, een vanzelfsprekendheid. En dat is ook nodig als we willen dat de wereld leefbaar blijft voor de volgende generaties."

“Vroeger was duurzaamheid een sluitpost, nu is het onze werkwijze.”

Tuinmanswoning
Jos is 34 jaar getrouwd met zijn vrouw en heeft twee kinderen. Hoewel zijn studerende kinderen volwassen zijn en hun eigen weg gaan, hebben ze nog steeds een hechte familieband. Elke maand bezoekt Jos met zijn dochter een museum en over de gedeelde passie voor auto's met zijn zoon zegt hij: "Met hem deel ik een liefde voor alles wat met auto’s te maken heeft. Ik heb een kever cabriolet uit 1969 waar ik zelf aan sleutel. Samen zijn we veel met auto’s bezig, van oude tot nieuwe modellen, en we volgen de ontwikkelingen in de autotechniek op de voet."

Vijf jaar geleden verhuisde Jos naar een nieuwe woning in Hilversum. "Het is een oude tuinmanswoning, een Rijksmonument," vertelt hij. "Ik had altijd al de droom om iets ouds te kopen en volledig op te knappen. Het restaureren is nogal wat werk, met alle regels van monumentenzorg. Maar ik geniet van dit huis en al wat bij zo'n renovatie komt kijken.”

Twee jaar geleden kreeg Jos een ongeluk tijdens het klussen aan zijn woning. Hij viel van een trap door een raam en raakte ernstig gewond aan zijn linkerarm. Hoewel hij redelijk is hersteld, heeft hij bijna geen gevoel meer in zijn arm, wat klussen lastiger maakt. Jos zegt hierover: "Zo’n ongeval klinkt misschien wat droevig, maar eigenlijk heeft het me veel gebracht. Ik ben er een gelukkiger mens van geworden. Ik besef hoe fragiel het leven kan zijn. En ik realiseer me dat het veel erger had kunnen aflopen. Het heeft me doen nadenken over het leven. Ik ben gezegend met mijn gezin en heb het huis waar ik altijd van droomde. Elke keer als ik thuiskom, voelt het als vakantie. Ik maak me minder druk om onbenullige zaken en bekijk het positief: ik kan nog steeds klussen aan het huis, want mijn rechterarm doet het nog!"

“Na het ongeval ben ik een gelukkiger mens.”

Vrijwilligerswerk bij Terres des Hommes
Naast zijn werk bij bbn, is Jos voorzitter van de wijkvereniging en vrijwilliger bij Terres des Hommes in Hilversum, waar hij twee keer per week in de kringloopwinkel te vinden is. Daar repareert hij spullen die vervolgens worden verkocht voor het goede doel. Jos vertelt: "Werken voor Terres des Hommes vind ik belangrijk, ik word er enthousiast van. Samen met andere vrijwilligers runnen we die kringloopzaak. Het voelt echt als ondernemen. We moeten huur betalen, hebben kosten en proberen zoveel mogelijk opbrengst te maken voor het goede doel. Het afgelopen jaar hebben we met ons winkeltje bijna een ton opgehaald. Die voldoening is fantastisch. Mijn zoon en dochter werken er ook, dus het geeft me meteen de kans om tijd met hen door te brengen.” Hij vult aan: "En het leuke is, bij bbn ben ik de oudste, maar bij Terres des Hommes een van de jongste medewerkers. Daar zijn de meeste vrijwilligers gepensioneerden.”

“Werken als vrijwilliger bij Terres des Hommes geeft me veel.”

Nog niet met pensioen
Nu Jos de leeftijd van 60 is gepasseerd, denkt hij regelmatig na over hoe hij de toekomst wil invullen. Hij ziet zichzelf nog wel even bij bbn werken en vertelt: “Ik zeg wel eens als grap ‘ik blijf zo lang bij bbn omdat ik tegen mijn afscheid opzie’. Misschien ga ik wel voor mijn 67e weg, ik weet het niet. Ik wil in elk geval niet gezien worden als zo'n ouwe knar die dan als afscheid een pensioenreceptie krijgt. Hoewel ik het werk nog steeds ontzettend leuk vind en het me energie geeft, merk ik tegelijkertijd dat ik ouder ben dan veel andere collega’s. En wat inflexibeler word in die dynamische werkomgeving, bijvoorbeeld als het gaat om de implementatie van nieuwe systemen.”

Als het moment is gekomen dat hij stopt met werken, is hij van plan om vaker aan zijn woning te klussen en bij zijn gezin te zijn. Hij zegt: "Geluk zit voor mij in kleine dingen. Ik hoef niet per se verre vakanties te maken of spectaculaire reizen te beleven. Ik hoop dat ik gezond blijf, zodat ik lekker kan hobbyen en tijd kan doorbrengen met mijn vrouw en kinderen. Ook wil ik actief blijven voor Terres des Hommes. Ik vind het een goede organisatie en mij inzetten voor deze club geeft me veel voldoening. Het doet me goed als anderen het naar hun zin hebben, dan ben ik ook blij."

“Geluk zit voor mij in kleine dingen. Ik hoef niet per se verre vakanties te maken of spectaculaire reizen te beleven.”

Wil je reageren op dit interview? Stuur dan een e-mail naar events@vgme.nl of neem direct contact op met Jos via gj.brouwer@bbn.nl.

Carrière

Studie

Auteur: Tessa van Leeuwen
Foto: Foto van Ekdom

© VGME, oktober 2024