Andrea Hulshof

In de serie Leden In Beeld gaan we in gesprek met ons veelzijdige netwerk. Vandaag praten we met Andrea Hulshof, aangesloten bij VGME sinds 2013.

Niet lullen maar poetsen. Het mag dan een cliché zijn, maar voor de van oorsprong Rotterdamse Andrea Hulshof (55) dekt het de lading. “Ik ben een aanpakker,” zegt ze. “En als ik ergens voor ga, dan doe ik dat voluit.”

Andrea is Senior Director Origination bij RNHB, de grootste niet-bancaire vastgoedfinancier van Nederland. Als hunter ziet en benadert ze kansen in de markt en begeleidt ze financieringstrajecten. Een salesprofessional in hart en nieren, met jarenlange ervaring in vastgoedfinanciering. En dat past haar uitstekend. “Ik ben op een punt in mijn leven waarop ik alleen nog dingen doe waar ik plezier in heb.”

Haar loopbaan begon begin jaren negentig, na een opleiding aan Schoevers in Rotterdam. “Na de middelbare school wist ik niet goed welke richting ik op wilde. Ik overwoog van alles: een highschool in de VS, misschien zelfs de luchtmacht. Maar uiteindelijk werd het Schoevers - een degelijke secretaresseopleiding met veel aandacht voor taal, organiseren en communicatie.”

Via uitzendbureaus rolde ze in verschillende tijdelijke functies, tot ze terechtkwam bij Credit Lyonnais. “Ik begon als secretaresse op de juridische afdeling. Het was een roerige tijd, vol fusies en overnames, maar ik zat er goed. Ondertussen volgde ik cursussen over bankzaken en kredietverlening, en ’s avonds studeerde ik verder aan de HEAO.”

Binnen de bank kreeg ze de kans om door te groeien. “Een leidinggevende zag dat er meer in me zat en vroeg of ik openstond voor iets nieuws. Natuurlijk zei ik ja. Zo kwam ik terecht bij Bijzonder Beheer, de afdeling die zich bezighoudt met kredieten die niet volgens afspraak worden terugbetaald. Ik begon als analist, maar mocht al snel mee naar klantbezoeken. Toen ontdekte ik hoe leuk ik het klantcontact vond. En dat het commerciële aspect me verrassend goed lag, juist in combinatie met de inhoud.”

De jaren erna bleef Andrea in het bankwezen. Formeel bij verschillende banken - Generale Bank Nederland, Fortis, ABN AMRO - maar feitelijk bij dezelfde werkgever, die steeds van naam veranderde. “Het waren onrustige tijden in de financiële sector. De logo’s boven de deur wisselden, maar ik bleef zitten.”

Tot ze in 2020 de overstap maakte naar RNHB. Voor het eerst werkte ze niet meer bij een bank, maar bij een niet-bancaire vastgoedfinancier. “En dat is echt anders,” zegt ze. “Bij een bank werk je met spaargeld van klanten. Dat betekent: veel wet- en regelgeving en meerdere controlelagen. Bij RNHB wordt het geld op een andere manier opgehaald en zijn de processen minder stroperig - al is het toezicht natuurlijk nog steeds streng. Maar de lijnen zijn korter, de besluiten sneller. Alles is directer en doelgerichter.”

“Een prestatiegerichte cultuur past wel bij me. Ik ben behoorlijk doelgericht en direct.”

Ook de cultuur is anders. “Het is commerciëler, minder ambtelijk en veel meer prestatiegericht. Dat kan soms best hard zijn, maar het past wel bij me. Ik hou van duidelijkheid. En ik ben zelf ook behoorlijk doelgericht en direct.”

Die mentaliteit komt niet uit de lucht vallen. “De sector waarin ik werk is een mannenbolwerk, al zie ik de laatste vijftien jaar gelukkig steeds meer diversiteit. Vroeger zag je zelden vrouwen in functies zoals die van mij, zeker niet aan de commerciële kant. Ik heb dat nooit als vervelend ervaren, maar je merkt wel dat je net iets harder moet werken om serieus genomen te worden.”

Ze herinnert zich situaties waarin mannelijke collega’s in vergelijkbare functies meer verdienden. “En ik heb vrouwen zien afhaken omdat ze minder kansen kregen. Voor mij werkt het altijd goed om een stip op de horizon te zetten, dan weet ik waarvoor ik het doe. Daarnaast blijf ik in mezelf investeren door regelmatig opleidingen te volgen. Zo blijf ik groeien en scherp.”

Een les die blijft hangen
Een les die haar altijd is bijgebleven, kreeg ze ooit van een trainer tijdens een opleiding. “In deze sector gebeurt het soms dat mensen langzaam verder van zichzelf af drijven. Ze gaan een rol spelen, proberen te voldoen aan verwachtingen en raken uiteindelijk opgebrand. Zonde, vind ik dat. Die trainer zei: ‘Verlies jezelf niet in wat je denkt dat er van je verwacht wordt.’ Dat vond ik zó raak. Die woorden heb ik onthouden. Ik zeg het nog vaak tegen mezelf en geef het ook graag mee aan jongere mensen in het vak. Blijf dicht bij jezelf. Want daar draait het uiteindelijk om: wie je écht bent, niet wie je denkt te moeten zijn. Wees eerlijk. Naar je werkgever, collega’s, klanten en vooral naar jezelf. Authentiek zijn is noodzakelijk, anders houd je het gewoon niet vol. Ik schaam me nergens voor. Ik ben wie ik ben.”

Andrea’s gedrevenheid zie je ook terug in haar sportieve kant. “Of het nou om een complexe vastgoeddeal gaat of een sportieve uitdaging - als ik ergens voor ga, wil ik het goed doen.” En sportieve uitdagingen waren er genoeg: Andrea liep meerdere halve marathons én een hele, deed twee keer mee aan de Roparun en beklom de Mont Ventoux op haar racefiets. “Ik hou van uitdagingen. Voor mij is het meer dan een hobby, het is hoe ik in het leven sta. In de voorbereiding zit structuur en discipline. Net als bij werk: je maakt een plan, houdt je eraan en blijft doorgaan, ook als het even tegenzit.”

“Of het nou om een vastgoeddeal gaat of een sportieve uitdaging - als ik ergens voor ga, wil ik het goed doen.”

Ze voelt zich het prettigst bij individuele sporten. “Ik ben competitief, maar vooral met mezelf. Dat betekent niet dat ik geen teamspeler ben, maar ik stel graag mijn eigen doelen, en daar werk ik dan naartoe.”

Tegenwoordig gaat het iets rustiger aan, maar stilzitten is er niet bij. Ze traint met een personal trainer, rijdt graag paard en staat regelmatig op de golfbaan. “Golf is ideaal: je kunt het samen doen, maar het blijft een individuele sport. Elke slag is een nieuwe kans. Net als in het werk eigenlijk.”

Naast sport heeft Andrea nog een grote passie: reizen. “Ik ben van nature nieuwsgierig en wil de wereld verkennen. Geen all-inclusive ligbedjes voor mij! Op mijn negentiende ging ik op ontdekkingsreis naar New York, en dat verlangen om dingen te zien en te ervaren is altijd gebleven.”

“Ik ben nieuwsgierig van aard en wil de wereld verkennen. Geen all-inclusive ligbedjes voor mij!”

Samen met haar man ontwikkelde ze een interesse in de Zijderoute. “We verdiepen ons al jaren in de geschiedenis en culturen langs die oude handelsroute. En dat wilden we niet alleen lezen, maar ook beleven.” De afgelopen jaren reisden ze naar verschillende plekken op en rond de Zijderoute: van Iran tot Kazachstan, van Oezbekistan en Turkmenistan tot China en Vietnam. “We willen het land voelen, mensen spreken, begrijpen hoe een samenleving werkt. Dat maakt reizen voor ons zo waardevol.”

Rust in Frankrijk
En dan is er nog die ene plek waar Andrea echt tot rust komt: haar huisje in Frankrijk. “Een fijne uitvalsbasis om op te laden. Het tempo ligt er lager - een groot contrast met het bruisende havengebied van Scheveningen, waar we wonen. In mijn werk ben ik de hele dag in gesprek, dus daar is het juist heerlijk om stilte te hebben. Even níét hoeven praten.”

Het huisje ligt in de Ariège, Foto (49) Bijschrift: Ariege in Zuid Frankrijk aan de Spaanse grens. tussen Toulouse en de Pyreneeën. “We zijn er vaak in de vakanties of tijdens feestdagen. Permanent wonen zou ik er niet willen, dan zou ik de reuring van Scheveningen missen. En ook Rotterdam blijft trekken. Ik woon er al jaren niet meer, maar het blijft mijn stad. De sfeer, de mensen - en ja… ook onze seizoenskaarten voor Feyenoord. Juist die afwisseling - rust daar, levendigheid hier - is voor mij een fijne balans. Even ademhalen, en daarna weer vol vooruit.”

Wil je reageren op dit interview? Stuur dan een e-mail naar events@vgme.nl of neem direct contact op met Andrea via ahulshof@rnhb.nl.

Carrière

Studie